Εγκύκλιος Παναγιωτατου Μητροπολίτη κ. Ευσταθίου για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Πρός
Τό χριστεπώνυμον πλήρωμα
Τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας
Χριστιανοί μου ἀγαπητοί,
Ἦρθε πάλι ἡ μεγάλη γιορτή τῆς Παναγιᾶς μας, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας καί κατά χάρη καί δικῆς μας μητέρας. Γιορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε τήν ἁγία Κοίμησή της καί τή μετάστασή της στούς οὐρανούς.
Μά θά μοῦ πεῖτε: Πῶς ταιριάζει τό πανηγύρι, ἔστω καί ἄν εἶναι θρησκευτικό, μέ τόν θάνατο τῆς ἀσύγκριτης καί στοργικῆς Μητέρας μας; Πῶς ἡ Ἐκκλησία μας συνδυάζει τόν θάνατο μέ τή χαρά;
Ἀπό τότε πού ἦρθε ὁ Κύριός μας στή γῆ καί πῆρε τό σῶμα μας, γιά νά τό ἁγιάσει, καί ἔκανε τά πάντα, γιά νά ἐξασφαλίσει στόν καθένα μας τή σωτηρία, ἄλλαξαν ὅλα εδῶ στή γῆ. Ἄλλαξαν ἀκόμη καί οἱ λέξεις καί οἱ ἔννοιες τῶν λέξεων. Ἔτσι καί ὁ θάνατος ὀνομάστηκε ὕπνος μεγαλύτερης διάρκειας καί κανένας μέ τόν ὕπνο του δέ δημιουργεῖ θλίψη καί πόνο στά προσφιλῆ του πρόσωπα, ἀφοῦ σέ λίγη ὥρα ἤ σέ περισσότερη θά ἀνοίξει τά μάτια του, γιά νά συνεχίσει τή ζωή του. Καί τό νεκροταφεῖο ὀνομάστηκε κοιμητήριο, γιατί οἱ ἄνθρωποι πού φεύγουν ἀπό κοντά μας «μεταβαίνουν διά τοῦ θανάτου στή ζωή» καί στό μνῆμα παραμένει μόνο τό σῶμα μας μέχρι τήν ἀνάστασή του.
Καί ἡ Παναγία μας διά τοῦ φυσικοῦ της θανάτου ἔφθασε στήν ἄλλη ζωή, πού εἶναι ἡ ἀληθινή καί ἡ μόνιμη, ἀφοῦ ἡ ἐπίγεια εἶναι προσωρινή καί γεμάτη ἀπό πόνο, θλίψη καί στεναγμό. Γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο συνέβη μάλιστα ἐκτάκτως κάτι πού εἶναι ἀναμενόμενο γιά μᾶς καί θά συμβεῖ στή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τήν Κοίμησή της «μετέστη πρός τήν ζωήν», ἀνέβηκε δηλαδή καί σωματικά στόν οὐρανό καί πῆρε θέση στά δεξιά τοῦ Κυρίου μας ὅπως τῆς ἔπρεπε καί ὅπως τῆς ἄξιζε, ἀφοῦ ἐκείνη μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τή δική της ἀείζωη προσπάθεια ἀνεδείχθη «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ» καί θεωρεῖται καί πιστεύεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας ὡς «ἁγία ἁγίων μείζων».
Δέ θρηνοῦμε σήμερα. Ὁ θρῆνος ἁρμόζει σ΄ ἐκείνους πού χάνουν τήν ἐλπίδα τους, σ΄ ἐκείνους πού χάνουν τόν σωστό δρόμο μέσα στή ζωή. Τό κλάμα ἔχει σχέση μέ τίς ἀποτυχίες μας καί μέ τίς ἁμαρτίες μας καί στίς περιπτώσεις αὐτές εἶναι τά δάκρυα σωτήρια, γιατί ἑλκύουν τό ἔλεος καί τή συμπάθεια τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Κοίμησή της γιά μᾶς σημαίνει ἐλπίδα. Ἐκείνη ἀκολούθησε τά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ στή γῆ καί ἐν συνεχεία ὡς ἄνθρωπος δοκίμασε τόν θάνατο ὅπως ὁ Κύριος, γιά νά πιστεύσουμε ὅλοι ὅτι δέν ὑπάρχει πλέον θάνατος, ἀφοῦ νικήθηκε ἀπό τόν Κύριό μας, καί ἑπομένως καί ἐμεῖς μποροῦμε ν΄ ἀκολουθήσουμε τά ἴχνη τοῦ Κυρίου καί τῆς Θεοτόκου.
Νά γιατί ἡ σημερινή γιορτή εἶναι γιορτή χαρᾶς καί ἐλπίδας.
Εἶναι ἀκόμη ἡ γιορτή αὐτή καί εὐκαιρία ἐπικοινωνίας μας μέ τήν ἀείζωη Μητέρα μας, ἀφοῦ δέν εἶναι νεκρή ἀλλά ζῶσα καί ἀφοῦ δέν εἶναι μακριά μας ὅπως τότε πού ζοῦσε σωματικά στή γῆ, ἀλλά τώρα εὑρίσκεται κοντά σ΄ὅλους μας πνευματικά. Νά διατυπώσουμε τά αἰτήματά μας, νά τῆς ποῦμε τόν πόνο μας καί τά παράπονά μας, νά τῆς δείξουμε τίς πληγές μας ἀπό τήν ἁμαρτία, πού ἤπιε τό αἶμα μας, τσάκισε τά φτερά μας, τραυμάτισε τή θέλησή μας καί ἐξαιτίας της χάσαμε τήν ἐλευθερία μας. Νά μιλήσουμε γιά τή δυστυχία τῶν νεοελλήνων, γιά τή φτώχεια καί τίς δοκιμασίες ἰδίως τῶν παιδιῶν μας. Νά διαμαρτυρηθοῦμε γιά τήν ἀχαριστία πολλῶν συνανθρώπων μας, ἀφοῦ τήν Ἐκκλησία μας καί τούς ἁγίους μας, στούς ὁποίους ὀφείλουμε τή δόξα μας καί τήν ἐλευθερία μας, σήμερα τούς περιφρονοῦν καί ὀργανωμένα προσπαθοῦν νά ἐξορίσουν ἀπό τήν καρδιά μας ὅσα ὅλα τά χρόνια πού προηγήθηκαν ἀποτελοῦσαν τόν θησαυρό τῆς καρδιᾶς μας καί τά ἀνυπολογίστου ἀξίας τιμαλφῆ τοῦ γένους μας.
Αὐτά καί ἄλλα νά τῆς εἰποῦμε καί Ἐκείνη ἔχει καί τή θέληση καί τή δύναμη νά μᾶς ἀκούσει καί νά μᾶς συμπαρασταθεῖ. Θέλει νά μᾶς ἀκούσει, ἀφοῦ εἶναι Μάννα μας καί μπορεῖ νά μᾶς ἱκανοποιήσει, ἀφοῦ εἶναι Θεομάννα καί ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι «πολλά ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου».
Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Ἀφοῦ σᾶς εὐχηθῶ μέ τήν καρδιά μου νά ζήσετε χρόνια πολλά καί νά εἶσθε χαρούμενοι καί εὐτυχισμένοι, σᾶς παρακαλῶ καί ἐφέτος νά μή λησμονήσετε τούς ἀνήμπορους ἀδελφούς μας πού ἔχουν γιά σπίτι τους τά ἱδρύματα τῆς Μητροπόλεώς μας καί γιά συγγενεῖς τους ὅλους ἐκείνους πού στέκονται κοντά τους καί τούς περιθάλπουν μέ ἰδιαίτερη φροντίδα καί τούς δείχνουν τή στοργή τους μέ τά παρηγορητικά λόγια τους καί μέ τίς περιποιήσεις τους. Ἔτσι μόνο θά εἴσαστε πιό χαρούμενοι καί πιό εὐτυχισμένοι, διαφορετικά θά ἰσχύει αὐτό πού ἀπεύχεται ὁ ποιητής «ἀλλοίμονον σ΄ὅποιον γελᾶ, οἱ ἄλλοι σάν θρηνοῦνε». Χωρίς θόρυβο καί μέ προθυμία ἐνισχύστε τόν δίσκο, πού μιά φορά τόν χρόνο περιφέρεται στόν ναό, καί κάνετέ το μέ χαρά, γιατί «ἱλαρόν δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός».
Θερμός Εὐχέτης σας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου