1. Ἡ ροπή τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν ἁμαρτία εἶναι ἡ κερκόπορτα, ἀπό τήν ὁποία περνᾶ ὁ πονηρός
Ὅταν κάποτε στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ διάβολος πῆγε νά πειράξει τόν Ἰησοῦ μετά τήν σαρανταήμερη νηστεία Του, τοῦ ἔβαλε τρεῖς πειρασμούς. Ὁ τρίτος ἦταν ὡς ἐξῆς. Ἀφοῦ Τόν πῆγε σέ ἕνα ψηλό βουνό καί Τοῦ ἔδειξε ὅλα τοῦ κόσμου τά βασίλεια καί τή λαμπρότητά τους, Τοῦ εἶπε: « Ὅλα αὐτά θά σοῦ τά δώσω, ἄν πέσεις καί μέ προσκυνήσεις!» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Φῦγε ἀπό μπροστά μου, σατανᾶ! Ἡ γραφή τό γράφει καθαρά : μόνο τόν Κύριο τό Θεό σου θά προσκυνᾶς καί μόνο Αὐτόν θά λατρεύεις».
Μᾶς κάνει πραγματικά ἐντύπωση τό θράσος, ἡ σιγουριά καί ἡ ἀνάλογη ἀλαζονεία τοῦ πονηροῦ. Μπροστά του εἶναι ὁ Ὑϊός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού χωρίς Αὐτόν δέν ἔγινε τίποτε ἀπό ὅσα ἔγιναν ὡς δημιουργία στόν κόσμο, ὅπως μᾶς βεβαιώνει στό ἱερό Εὐαγγέλιό του ὁ ἀγαπημένος μαθητής Του Ἰωάννης. Ἕνας κόσμος ὁ ὁποίος φυσιολογικά ἀνήκει σ’Αὐτόν πού τόν ἔπλασε, τό δημιουργό Του! Πού ὅλως παραδόξως ὅμως, ὁ πονηρός μιλάει μέ τήν ἄνεση τοῦ ἰδιοκτήτη. Τοῦ ἄρχοντα καί κυρίου τοῦ κόσμου.
Βέβαια ὅπως ἐπεξηγοῦν οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς πίστεώς μας, ὁ πονηρός δέ γνωρίζει καί θέλει νά βεβαιωθεῖ, τό πλάσμα αὐτό εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας καί λυτρωτής τοῦ κόσμου; Ὡστόσο ὁ τρόπος του δείχνει καί τήν ἀλήθεια του. Δείχνει τή σιγουριά του πώς αὐτός ὁ κόσμος εἶναι δικός του. Σάν νά λέει στό Χριστό μας: «Κοίταξε, αὐτόν τόν κόσμο τόν ἐλέγχω, τόν κουμαντάρω καί τόν διαχειρίζομαι. Εἶμαι ὁ ἀφέντης του καί τόν κάνω ὅ,τι θέλω!» Πραγματικά ἡ στάση αὐτή τοῦ πονηροῦ, τό θράσος του, σέ κάνει ἔξω φρενῶν! « Βρέ γιά κοίταξε τόν κουτσοτραγοπόδαρο, πῶς συμπεριφέρεται!»
.
 |
| Το λατρεμενο παιδι του Θεου ειναι ο ανθρωπος |
Ὅμως ὁ πονηρός γιά νά μιλάει ἔτσι, μπορεῖ γιατί ἀπό μόνος του κατάφερε νά γίνει ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου; Ἔχει τόση δύναμη, πού μπορεῖ νά νικᾶ τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ καί νά Τόν ἀκυρώνει; Πῶς τό καταφέρνει αὐτό; Ποιός τοῦ δίνει τό δικαίωμα; Ὁ Θεός; Σίγουρα ὄχι. Τότε ποιός; Αὐτός πού τοῦ δίνει τό δικαίωμα πάντοτε εἶναι τό ἀγαπημένο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, τό λατρεμένο παιδί Του, ὁ ἄνθρωπος! Ὁ ἄνθρωπος καί ἡ ἀδυναμία του, πού ἐκφράζεται μέ τήν ἁμαρτωλότητά του. Ἡ ροπή τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν ἁμαρτία εἶναι ἡ κερκόπορτα, ἀπό τήν ὁποία περνᾶ στόν κόσμο αὐτό ὁ πονηρός καί τόν καταδυναστεύει, μαζί βεβαίως μέ τό ἀδύναμο πλάσμα πού τοῦ τήν ἀνοίγει.
2.Εἶναι o Ἰησοῦς ή αἰτία τοῦ κακοῦ τους ;
Ἀκριβώς μιά τέτοια κατάσταση τυραννίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν πονηρό μᾶς ἔδωσε καί ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Ἰησοῦς περνᾶ ἀπό τήν περιοχή τῶν Γαδάρων καί ἕνας δύστηχος δαιμονισμένος τόν συναντᾶ ἔξω ἀπό τήν πόλη. Μόλις Τόν βλέπει πέφτει στά γόνατα καί τό πνεῦμα τοῦ πονηροῦ πού ἦταν μέσα του, τοῦ λέει: «Σέ παρακαλῶ Ὑϊέ τοῦ Ὑψίστου μή μέ βασανίσεις. Σέ παρακαλῶ μή μέ στείλεις στήν ἄβυσσο ἀπό ὅπου προέρχομαι, ἀλλά ἐπέτρεψε νά μπῶ μέσα σέ ἐκείνους τοῦ χοίρους». Ὁ Κύριος τό ἐπέτρεψε, κι ἀμμέσως ἡ ἀγέλη ὅρμισε σάν τρελή καί γκρεμίστηκε μέσα στήν διπλανή λίμνη καί πνίγηκε.
Βλέποντας αὐτό τό τραγικό συμβάν οἱ βοσκοί ἔτρεξαν στήν πόλη καί πληροφόρησαν τούς συμπολίτες τους γιά τό γεγονός. Τότε ὅλοι μαζί ἦρθαν στό μέρος ὅπου ἔγιναν ὅλα αὐτά καί ζήτησαν ἀπό τόν Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τό μέρος τους. Γιατί τρομοκρατήθηκαν καί τούς ἔπιασε φόβος μεγάλος! Τό παράξενο ὅμως τώρα εἶναι πώς ὁ πρώην δαιμονισμένος καί γι αὐτό φοβερός, τρομερός καί ἐπικίνδυνος γιά τούς συμπολίτες του, εἰρηνικός καί σώφρων καθόταν κάτω στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί Τόν παρακαλοῦσε νά μή φύγει. Ἐνῶ αὐτοί ταραγμένοι, πανικοβλημένοι καί ἀλλόφρονες, σάν δαιμονισμένοι, τοῦ ζητοῦν νά φύγει.
Πραγματικά ἀκατανόητο, ἄν ὄχι παράλογο καί τρελό! Ἀντί νά χαροῦν καί νά τοῦ ζητήσουν νά μείνει κοντά τους, γιά νά Τόν εὐχαριστήσουν κι ὅλας πού τούς ἀπάλλαξε ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ πρώην δαιμονισμένου συμπολίτη τους, αὐτοί ἀπαιτοῦν νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους! Τί παράξενη καί παράλογη συμπεριφορά! Πῶς ἐξηγεῖται αὐτή ἡ πράξη τους; Τί εἶναι αὐτό πού τούς ταράσσει; Γιατί ἀντί νά εἰρηνεύσουν μαζί μέ τόν πρώην δαιμονισμένο κοντά στό Χριστό, αὐτοί πανικοβάλονται;
Οἱ ἐρμηνευτές σημειώνουν ἐδῶ πώς ἡ αἰτία τῆς παράξενης αὐτῆς συμπεριφορᾶς τῶν Γαδαρηνῶν, ἦταν ἡ ἀποκάλυψη ὅτι στά μέρη τους ἐκτρέφαν χοίρους καί ἐνδεχομένως νά ἔτρωγαν καί τό κρέας τους. Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ Μωσαϊκός νόμος χαρακτηρίζει ὡς ἀκάθαρτο ζώο τό χοίρο καί ἀπαγορεύει τήν βρώση του. Ὅποιος λοιπόν ἀσχολεῖται μέ χοίρους καί τρώει τό κρέας τους εἶναι ἀκάθαρτος. Κάτι σάν τούς λεπρούς. Ἀπομονώνεται ἀπό τούς ἄλλους.
Ἔρχεται λοιπόν αὐτός ὁ ξένος καί περίεργος διδάσκαλος καί φανερώνει τή δραστηριότητά τους. Σύν τοῖς ἄλλοις, γίνεται καί αἰτία νά χάσουν τό βιός τους! Ἡ περιουσία τους, τό κοπάδι πού κατά πάσα πιθανότητα θά πρέπει νά ἀποτελεῖτο ἀπό χοίρους ὅλων τῶν κατοίκων, πνίγηκε στή λίμνη! Ἡ περιουσία τους χάθηκε! Τόσα χρόνια κατάφεραν νά δημιουργήσουν ὅλη αὐτήν τήν κατάσταση, πού σίγουρα τούς ἀπέφερε τό ἀνάλλογο οἰκονομικό ὄφελος, κρατώντας την μυστική ἀπό τόν ὁποιονδήποτε καί ξαφνικά σέ μιά στιγμή τήν χάνουν καί ἐκτίθενται καί ὡς παραβάτες τοῦ νόμου! Εἶναι νά μήν ταραχθοῦν καί πανικοβληθοῦν; Νά μή νευριάσουν; Εἶναι νά μή θέλουν τήν αἰτία τοῦ κακοῦ τους, δηλαδή τόν Ἰησοῦ;
3. Τούς ἐνοχλοῦσε ἡ παρουσία τῆς ὑγιοῦς καταστάσεως πού ἔφερε ὡς Λυτρωτής τοῦ κόσμου ὁ Χριστός στόν τόπο τους.
Ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπαληθεύεται ἡ φράση ὅτι ὁ Χριστός ἦρθε στόν κόσμο αὐτό ὡς ζυγός δικαιοσύνης. Ὥς αἰτία πού πού θά κάνει νά φανεῖ στόν κόσμο τί εἶναι ἀπό τό Θεό καί τί ἀπό τόν πονηρό. Ἡ στάση πού θά πάρει ὁ καθένας ἀπέναντί Του, θά εἶναι ἐνδεικτική μέ ποιόν συντάσεται, σέ ποιόν ἀνήκει. Μέ τό Θεό ἤ μέ τόν πονηρό. Ὅπως λέει ἡ ἁγία Γραφή, ὁ κόσμος ὅλος ὑπάρχει μέσα στήν πονηρία καί ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό μικρή ἡλικία κατεργάζεται τό πονηρό. Ἔτσι γίνεται ἕνα μέ τόν πονηρό καί τελικά τοῦ παραδίδεται, λόγω αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας του. Κάπως ἔτσι ἀποκτᾶ δικαιώματα ὁ πονηρός πάνω στόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο πού ζεῖ.
Ἀγαπητοί μου·
Ὁ Χριστός μας ὡς Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος ἦλθε στόν κόσμο αὐτό γιά νά λύσει τά ἔργα καί τή δύναμη τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου. Νά ἀπαλλάξει αὐτόν καί τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ πονηροῦ. Ὡς ἄνθρωπος εἶναι θεραπευμένος ἀπό κάθε ἀδυναμία καί ροπή πρός ἁμαρτωλότητα. Ἔτσι λοιπόν ὡς παρουσία καί δύναμη, αὐτομάτως κάνει ὅτι βρίσκεται κοντά Του, νά φαίνεται τί πραγματικά εἶναι. Ποῦ πραγματικά ἀνήκει. Στό Θεό ἤ στόν πονηρό.
Ἔτσι καί μέ τήν περίπτωση τῶν Γαδαρηνῶν. Ἐρχόμενος στόν τόπο τους, ἔγινε ἡ αἰτία νά φανεῖ ἡ ἀλήθεια τους, ἡ πνευματική κατάστασή τους. Στό τόπο τους εἶχε δημιουργηθεῖ μιά κατάσταση πού ἦταν παράνομη ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Καί ἐπειδή κάποιοι μπορεῖ ἐδῶ νά ἀντιτείνουν: «Μά καλά πάτερ. Τόσο δαιμονικό ἦταν τό ὅτι ἐκτρέφαν καί ἔτρωγαν χοίρους; Δηλαδή ὅλοι σήμερα οἱ χοιροτρόφοι εἶναι ἁμαρτωλοί; Δαιμονισμένοι;» Καί ἐγώ θά ἀπαντήσω: «Βεβαίως καί δέν τούς καθιστοῦσε δαιμονισμένους ἡ ἐνασχόλισή τους μέ τούς χοίρους.
Τούς παρέδιδε ὅμως σιγά-σιγά στόν πονηρό, ὁ τρόπος καί ἡ πνευματική διάθεση μέ τήν ὁποία τό ἔκαναν. Ἡ πονηρία καί ἡ ὅσο γίνεται ἐν κρυπτῶ ἐνασχόλισή τους μ’ αὐτούς. Ἡ ἡθελιμένη ἀδιαφορία τους γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γι αὐτούς καί ἡ συνειδητή καταστρατήγησή του. Ἡ ἐπιλογή τους τελικά μέ τή ζωή τους αὐτή νά ταχθοῦν μέ τόν πονηρό, πονηρά ἐπιθυμοῦντες καί ἐνεργοῦντες καί ὄχι μέ τό Θεό καί τό ἀγαθό θέλημά Του.
‘Απλά κατά πάσα πιθανότητα ὁ δαιμονισμένος ἧταν ὁ ποιό ἀδύναμος κρίκος στή κοινωνία τους καί ἦταν αὐτός πού ἐπέτρεψε στόν πονηρό, χωρίς νά τό καταλάβει, νά μήν ὑπάρχει μόνο στή ζωή του ἀλλά καί μέσα του. Ἔτσι βρῆκε τήν εὐκαιρία ὁ πονηρός καί νά τούς ἔχει δικούς του καί νά τούς τυρανάει μέσα ἀπό τό συμπολίτη τους. Ἔγινε ἡ περιοχή τῶν Γαδάρων μιά ἐπί γῆς κόλαση. Βρισκόμενος λοιπόν ἀντιμέτωπος μέ τόν Ἰησοῦ φεύγει μέσα ἀπό τό δαιμονισμένο, δέ φεύγει ὅμως ἀπό τό περιβάλον τῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου ἐκείνου. Γι αὐτό ἐπιρεάζοντάς τους ἀκόμα, τούς ὁδηγεῖ νά ἐπιλέξουν στήν ἀκατανόητη γιά ἐμᾶς ἀπόφαση, νά διώξουν τόν Ἰησοῦ ἀπό τόν τόπο τους. Τούς ἐνοχλοῦσε ἡ παρουσία τῆς ὑγιοῦς καταστάσεως πού ἔφερε ὡς Λυτρωτής τοῦ κόσμου αὐτοῦ ὁ Χριστός στόν τόπο τους. Ἡ συνείδησή τους ἐλεγχόταν γιά τήν πονηρία τους καί τήν ἐπιλογή τους νά παρανομήσουν ἀπέναντι στό θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Ἀς προσέχουν οἱ ἄνθρωποι καί οἱ κοινωνίες πού ἐπιλέγουν νά ζήσουν ὅπως οἱ δυστηχισμένοι στήν παραγματικότητα ὅπως φάνηκε, κάτοικοι τῶν Γαδάρων. Νά στήσουν μιά ζωή καί μιά πρόοδο, ἀντίθετη καί ἐνάντια στό θέλημα τοῦ πανάγαθου καί φιλάνθρωπου Θεοῦ.
.
Ἀκριβώς μιά τέτοια κατάσταση τυραννίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν πονηρό μᾶς ἔδωσε καί ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Ἰησοῦς περνᾶ ἀπό τήν περιοχή τῶν Γαδάρων καί ἕνας δύστηχος δαιμονισμένος τόν συναντᾶ ἔξω ἀπό τήν πόλη. Μόλις Τόν βλέπει πέφτει στά γόνατα καί τό πνεῦμα τοῦ πονηροῦ πού ἦταν μέσα του, τοῦ λέει: «Σέ παρακαλῶ Ὑϊέ τοῦ Ὑψίστου μή μέ βασανίσεις. Σέ παρακαλῶ μή μέ στείλεις στήν ἄβυσσο ἀπό ὅπου προέρχομαι, ἀλλά ἐπέτρεψε νά μπῶ μέσα σέ ἐκείνους τοῦ χοίρους». Ὁ Κύριος τό ἐπέτρεψε, κι ἀμμέσως ἡ ἀγέλη ὅρμισε σάν τρελή καί γκρεμίστηκε μέσα στήν διπλανή λίμνη καί πνίγηκε.
Βλέποντας αὐτό τό τραγικό συμβάν οἱ βοσκοί ἔτρεξαν στήν πόλη καί πληροφόρησαν τούς συμπολίτες τους γιά τό γεγονός. Τότε ὅλοι μαζί ἦρθαν στό μέρος ὅπου ἔγιναν ὅλα αὐτά καί ζήτησαν ἀπό τόν Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τό μέρος τους. Γιατί τρομοκρατήθηκαν καί τούς ἔπιασε φόβος μεγάλος! Τό παράξενο ὅμως τώρα εἶναι πώς ὁ πρώην δαιμονισμένος καί γι αὐτό φοβερός, τρομερός καί ἐπικίνδυνος γιά τούς συμπολίτες του, εἰρηνικός καί σώφρων καθόταν κάτω στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί Τόν παρακαλοῦσε νά μή φύγει. Ἐνῶ αὐτοί ταραγμένοι, πανικοβλημένοι καί ἀλλόφρονες, σάν δαιμονισμένοι, τοῦ ζητοῦν νά φύγει.
Πραγματικά ἀκατανόητο, ἄν ὄχι παράλογο καί τρελό! Ἀντί νά χαροῦν καί νά τοῦ ζητήσουν νά μείνει κοντά τους, γιά νά Τόν εὐχαριστήσουν κι ὅλας πού τούς ἀπάλλαξε ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ πρώην δαιμονισμένου συμπολίτη τους, αὐτοί ἀπαιτοῦν νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους! Τί παράξενη καί παράλογη συμπεριφορά! Πῶς ἐξηγεῖται αὐτή ἡ πράξη τους; Τί εἶναι αὐτό πού τούς ταράσσει; Γιατί ἀντί νά εἰρηνεύσουν μαζί μέ τόν πρώην δαιμονισμένο κοντά στό Χριστό, αὐτοί πανικοβάλονται;
Οἱ ἐρμηνευτές σημειώνουν ἐδῶ πώς ἡ αἰτία τῆς παράξενης αὐτῆς συμπεριφορᾶς τῶν Γαδαρηνῶν, ἦταν ἡ ἀποκάλυψη ὅτι στά μέρη τους ἐκτρέφαν χοίρους καί ἐνδεχομένως νά ἔτρωγαν καί τό κρέας τους. Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ Μωσαϊκός νόμος χαρακτηρίζει ὡς ἀκάθαρτο ζώο τό χοίρο καί ἀπαγορεύει τήν βρώση του. Ὅποιος λοιπόν ἀσχολεῖται μέ χοίρους καί τρώει τό κρέας τους εἶναι ἀκάθαρτος. Κάτι σάν τούς λεπρούς. Ἀπομονώνεται ἀπό τούς ἄλλους.
Ἔρχεται λοιπόν αὐτός ὁ ξένος καί περίεργος διδάσκαλος καί φανερώνει τή δραστηριότητά τους. Σύν τοῖς ἄλλοις, γίνεται καί αἰτία νά χάσουν τό βιός τους! Ἡ περιουσία τους, τό κοπάδι πού κατά πάσα πιθανότητα θά πρέπει νά ἀποτελεῖτο ἀπό χοίρους ὅλων τῶν κατοίκων, πνίγηκε στή λίμνη! Ἡ περιουσία τους χάθηκε! Τόσα χρόνια κατάφεραν νά δημιουργήσουν ὅλη αὐτήν τήν κατάσταση, πού σίγουρα τούς ἀπέφερε τό ἀνάλλογο οἰκονομικό ὄφελος, κρατώντας την μυστική ἀπό τόν ὁποιονδήποτε καί ξαφνικά σέ μιά στιγμή τήν χάνουν καί ἐκτίθενται καί ὡς παραβάτες τοῦ νόμου! Εἶναι νά μήν ταραχθοῦν καί πανικοβληθοῦν; Νά μή νευριάσουν; Εἶναι νά μή θέλουν τήν αἰτία τοῦ κακοῦ τους, δηλαδή τόν Ἰησοῦ;
3. Τούς ἐνοχλοῦσε ἡ παρουσία τῆς ὑγιοῦς καταστάσεως πού ἔφερε ὡς Λυτρωτής τοῦ κόσμου ὁ Χριστός στόν τόπο τους.
Ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπαληθεύεται ἡ φράση ὅτι ὁ Χριστός ἦρθε στόν κόσμο αὐτό ὡς ζυγός δικαιοσύνης. Ὥς αἰτία πού πού θά κάνει νά φανεῖ στόν κόσμο τί εἶναι ἀπό τό Θεό καί τί ἀπό τόν πονηρό. Ἡ στάση πού θά πάρει ὁ καθένας ἀπέναντί Του, θά εἶναι ἐνδεικτική μέ ποιόν συντάσεται, σέ ποιόν ἀνήκει. Μέ τό Θεό ἤ μέ τόν πονηρό. Ὅπως λέει ἡ ἁγία Γραφή, ὁ κόσμος ὅλος ὑπάρχει μέσα στήν πονηρία καί ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό μικρή ἡλικία κατεργάζεται τό πονηρό. Ἔτσι γίνεται ἕνα μέ τόν πονηρό καί τελικά τοῦ παραδίδεται, λόγω αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας του. Κάπως ἔτσι ἀποκτᾶ δικαιώματα ὁ πονηρός πάνω στόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο πού ζεῖ.
Ἀγαπητοί μου·
Ὁ Χριστός μας ὡς Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος ἦλθε στόν κόσμο αὐτό γιά νά λύσει τά ἔργα καί τή δύναμη τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου. Νά ἀπαλλάξει αὐτόν καί τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ πονηροῦ. Ὡς ἄνθρωπος εἶναι θεραπευμένος ἀπό κάθε ἀδυναμία καί ροπή πρός ἁμαρτωλότητα. Ἔτσι λοιπόν ὡς παρουσία καί δύναμη, αὐτομάτως κάνει ὅτι βρίσκεται κοντά Του, νά φαίνεται τί πραγματικά εἶναι. Ποῦ πραγματικά ἀνήκει. Στό Θεό ἤ στόν πονηρό.
Ἔτσι καί μέ τήν περίπτωση τῶν Γαδαρηνῶν. Ἐρχόμενος στόν τόπο τους, ἔγινε ἡ αἰτία νά φανεῖ ἡ ἀλήθεια τους, ἡ πνευματική κατάστασή τους. Στό τόπο τους εἶχε δημιουργηθεῖ μιά κατάσταση πού ἦταν παράνομη ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Καί ἐπειδή κάποιοι μπορεῖ ἐδῶ νά ἀντιτείνουν: «Μά καλά πάτερ. Τόσο δαιμονικό ἦταν τό ὅτι ἐκτρέφαν καί ἔτρωγαν χοίρους; Δηλαδή ὅλοι σήμερα οἱ χοιροτρόφοι εἶναι ἁμαρτωλοί; Δαιμονισμένοι;» Καί ἐγώ θά ἀπαντήσω: «Βεβαίως καί δέν τούς καθιστοῦσε δαιμονισμένους ἡ ἐνασχόλισή τους μέ τούς χοίρους.
Τούς παρέδιδε ὅμως σιγά-σιγά στόν πονηρό, ὁ τρόπος καί ἡ πνευματική διάθεση μέ τήν ὁποία τό ἔκαναν. Ἡ πονηρία καί ἡ ὅσο γίνεται ἐν κρυπτῶ ἐνασχόλισή τους μ’ αὐτούς. Ἡ ἡθελιμένη ἀδιαφορία τους γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γι αὐτούς καί ἡ συνειδητή καταστρατήγησή του. Ἡ ἐπιλογή τους τελικά μέ τή ζωή τους αὐτή νά ταχθοῦν μέ τόν πονηρό, πονηρά ἐπιθυμοῦντες καί ἐνεργοῦντες καί ὄχι μέ τό Θεό καί τό ἀγαθό θέλημά Του.
‘Απλά κατά πάσα πιθανότητα ὁ δαιμονισμένος ἧταν ὁ ποιό ἀδύναμος κρίκος στή κοινωνία τους καί ἦταν αὐτός πού ἐπέτρεψε στόν πονηρό, χωρίς νά τό καταλάβει, νά μήν ὑπάρχει μόνο στή ζωή του ἀλλά καί μέσα του. Ἔτσι βρῆκε τήν εὐκαιρία ὁ πονηρός καί νά τούς ἔχει δικούς του καί νά τούς τυρανάει μέσα ἀπό τό συμπολίτη τους. Ἔγινε ἡ περιοχή τῶν Γαδάρων μιά ἐπί γῆς κόλαση. Βρισκόμενος λοιπόν ἀντιμέτωπος μέ τόν Ἰησοῦ φεύγει μέσα ἀπό τό δαιμονισμένο, δέ φεύγει ὅμως ἀπό τό περιβάλον τῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου ἐκείνου. Γι αὐτό ἐπιρεάζοντάς τους ἀκόμα, τούς ὁδηγεῖ νά ἐπιλέξουν στήν ἀκατανόητη γιά ἐμᾶς ἀπόφαση, νά διώξουν τόν Ἰησοῦ ἀπό τόν τόπο τους. Τούς ἐνοχλοῦσε ἡ παρουσία τῆς ὑγιοῦς καταστάσεως πού ἔφερε ὡς Λυτρωτής τοῦ κόσμου αὐτοῦ ὁ Χριστός στόν τόπο τους. Ἡ συνείδησή τους ἐλεγχόταν γιά τήν πονηρία τους καί τήν ἐπιλογή τους νά παρανομήσουν ἀπέναντι στό θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Ἀς προσέχουν οἱ ἄνθρωποι καί οἱ κοινωνίες πού ἐπιλέγουν νά ζήσουν ὅπως οἱ δυστηχισμένοι στήν παραγματικότητα ὅπως φάνηκε, κάτοικοι τῶν Γαδάρων. Νά στήσουν μιά ζωή καί μιά πρόοδο, ἀντίθετη καί ἐνάντια στό θέλημα τοῦ πανάγαθου καί φιλάνθρωπου Θεοῦ.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου