ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ....!

Ο  ΑΓΙΟΣ  ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  Ο  ΠΑΛΑΜΑΣ   ΕΙΝΑΙ  Ο  ΝΕΟΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

      Ἤδη φθάσαμε στήν δεύτερη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας θέλησε νά μᾶς θυμίσει μέσα ἀπό τό πανέμορφο Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε, ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησού πού ἔκανε στήν Καπερναούμ σέ κάποιον ἄνθρωπο παραλυτικό. Λέει ὁ μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι περισσότερα ἀπό τίς σταγόνες τῆς βροχῆς. Ἕνα ὄμως εἶναι βέβαιο, ὄτι τό θαῦμα πού μᾶς περιγράφει τό σημερινό Εὐαγγέλιο, δέν μοιάζει μέ κανένα ἄλλο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ. Τί κάνει αὐτό τό θαῦμα νά ξεχωρίζει;  Ποιά εἶναι ἡ ἱδιαιτερότητά του; Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποίο φέρανε στό Χριστό τόν ἄρρωστο παραλυτικό τέσσερις ἄνθρωποι.

Ἄς πάρουμε, ὄμως, τήν εὐαγγελική διήγηση ἀπό τήν ἀρχή. Κάποτε ὁ Κύριος μπῆκε στήν Καπερναούμ καί ἀμέσως διαδόθηκε πώς ἦταν σ’ ἕνα σπίτι «καί ἐλάλει αὐτοίς τόν λόγον». Καί γρήγορα μαζεύτηκαν σ’ ἐκείνο τό σπίτι τόσοι πολλοί γιά νά τόν ἀκούσουν, ὥστε νά μή χωροῦν νά καθίσουν οὖτε στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ. Τότε συνέβη κάτι παράξενο. Ἔρχονται τέσσερις ἄνθρωποι οἱ ὁποίοι σήκωναν στά χέρια τους ἕναν παραλυτικό. Καί ἐπειδή δέν μποροῦσαν νά προσεγγίσουν τόν Κύριο ἀπό τόν κόσμο πού ὑπήρχε στό συγκεκριμένο σπίτι, ἔβγαλαν τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ σ’ ἐκείνο τό μέρος πού ἦταν ὁ Ἰησοῦς καί ἀφοῦ ἄνοιξαν τόπο κατέβασαν τό κρεβάτι ὅπου ἐπάνω ἦταν κατάκοιτος ὁ παραλυτικός. Στή συνέχεια, μᾶς πληροφορεῖ τό Εὐαγγέλιο, πώς ὅταν ὁ Χριστός εἶδε τήν πίστη αὐτών τῶν τεσσάρων ἀνθρώπων, λέει στόν παραλυτικό: «τέκνον ἀφέωνταί σοι αἴ ἁμαρτίαι σου».

Ἐν τῶ μεταξύ, μέσα στό πλῆθος ὑπήρχαν πολλοί γραμματείς, οἱ ὁποίοι διαλογίζονταν πῶς μπορεῖ αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες, ἀφοῦ κάτι τέτοιο μπορεῖ νά τό κάνει μονάχα ὁ Θεός. Ὁ Κύριος, ὄμως, κατάλαβε τήν σκέψη τῶν Ἰουδαίων καί γιά νά τούς δείξει τήν ἐξουσία πού ἔχει νά συγχωρεῖ στή γῆ ἁμαρτίες, λέει στόν παραλυτικό νά σηκωθεῖ ἐπάνω, νά πάρει τό κρεβάτι του στούς ὤμους του καί νά πάει στό σπίτι του. Καί τό θαῦμα ἔγινε. «Ἠγέρθη εὐθέως», μᾶς λέει τό Εὐαγγέλιο, καί σηκώνοντας τό κρεβάτι του βγῆκε μπροστά στά μάτια ὅλου τοῦ κόσμου πού στεκόταν ἔκθαμβος δοξάζοντας τό Θεό.

Λέει σέ κάποιον λόγο του ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, πώς ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποίος ἐντρυφᾶ στά κείμενα τῆς Καινής Διαθήκης, εἶναι ἕνα φυτό πού πάντοτε βγάζει ἀνθούς καί καρπούς. Αὐτό μᾶς ζητάει καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία νά κάνουμε. Μᾶς ζητάει νά ἐμβαθύνουμε καί νά ἐντρυφήσουμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο γιά νά μπορέσουμε τελικά νά πάρουμε τό μήνυμα ἐκείνο τό ὁποίο θά μᾶς βοηθήσει νά ἀνθίσουμε καί νά καρποφορήσουμε μέσα ἀπό τόν ἀγώνα τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἄς δοῦμε ποιό εἶναι τό μήνυμα αὐτό.  Τί ἦταν αὐτό πού προκάλεσε σήμερα τόν Κύριο καί ἔκανε τό θαῦμα στόν παραλυτικό; Ἦταν ἡ πίστη τῶν τεσσάρων ἀνθρώπων πού ἔφεραν τόν ἄρρωστο στόν Κύριο. Αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων πού χωρίς νά ποῦν τίποτα μέ τό στόμα τους ἐμπιστευτήκαν τόν ἄρρωστο σέ Ἐκείνον πού θά τόν ἔκανε καλά.

Ἔχουμε συνηθίσει, στά πιό πολλά θαύματα πού κάνει ὁ Χριστός νά συζητάει μέ τόν ἄνθρωπο πού θά θεραπεύσει, νά ἐρευνᾶ καί νά φανερώνει τήν πίστη του. Ἐδῶ, ὄμως, ὁ Χριστός δέ βλέπει τήν πίστη τοῦ παραλυτικοῦ, πού ἴσως νά ὑπήρχε ἀφοῦ συγκατάθεσε καί ὁ ἵδιος γιά τήν μεταφορά του καί διακινδύνευσε τήν κάθοδό του ἀπό τήν σπασμένη ὀροφή τοῦ σπιτιοῦ γιά νά βρεθεῖ τελικά μπροστά σέ Αὐτόν πού θά τόν θεράπευε. Σήμερα ὁ Χριστός βλέπει κυρίως τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τῶν τεσσάρων ἀνθρώπων πού ἔκαναν ὅ,τι ἔκαναν γιά νά φέρουν τόν ἄρρωστο μπροστά Του. Ἦταν αὐτή ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη πού ἔκαναν τελικά τόν Κύριο νά θαυματουργήσει καί ἔτσι νά στείλει καί σέ ἐμᾶς σήμερα τό μήνυμα του πού εἶναι ὅτι στήν πνευματική ζωή δέν μποροῦμε νά πορευόμαστε μόνοι μας. Ὁ Θεός δέν θέλει νά σωθοῦμε μόνοι μας, ἀλλά θέλει νά σωθοῦμε ὅλοι μαζί, σάν κοινωνία προσώπων.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού κάθε μέρα ἡ Ἐκκλησία, κυρίως κατά τή διάρκεια τῆς Σαρακοστῆς, μᾶς καλεῖ στόν Ναό πού τελοῦνται ὅλες αὐτές οἱ ξεχωριστές ἀκολουθίες. Γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ὁ ἕνας πιστός ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἄλλον. Γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ἡ πίστη μας πρέπει νά περνάει μέσα ἀπό αὐτή τῶν ἀδελφῶν μας καί νά συμπληρώνεται ἀπό αὐτούς. Γιά νά μᾶς δείξει ὅτι οἱ ἀνάγκες τῶν ἀδελφῶν μας πρέπει νά γίνουν καί δικές μας ἀνάγκες. Γιά νά μᾶς δείξει ὅτι οἱ ἄλλοι δέν εἶναι κακοί, εἶναι ἀδελφοί μας, δέν εἶναι ἐχθροί καί ἐμπόδια στήν πορεία μας, ἀλλά εὐλογημένες εὐκαιρίες στόν ἀγώνα μας. Γιά νά μᾶς δείξει, τέλος, ὅτι τήν Ἀνάσταση πρέπει νά τήν προσδοκοῦμε ὅλοι μαζί ἐνωμένοι, καί πώς ἡ σωτηρία μας δέ θά ἐπιτευχθεῖ ἀτομικά.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, πού ἡ Ἐκκλησία μας ἐορτάζει καί τιμᾶ σήμερα, ἀδελφοί, λέει ὅτι δέν εἶναι τά ἱδιαίτερα προσόντα μας αὐτά πού θά μᾶς φέρουν κοντά στό Θεό. Κοντά στό Θεό θά μᾶς φέρει τό ἐνδιαφέρον καί ἡ ἀγάπη μας γιά τόν συνάνθρωπο. 

Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Αγιος Γρ.Παλαμας.