«...Πηγαίνουμε πρός τά Ἰεροσόλυμα καί ὁ Ὑϊός τοῦ ἀνθρώπου, πρόκειται νά πάθη πολλά ἀπό τούς ἀρχιερείς καί τούς γραμματείς. Ἀποτέλεσμα αὐτῶν θά εἶναι ὁ θάνατός του. Ὅμως σέ τρείς ἡμέρες θά ἀναστηθεῖ...». Αὐτή τή δήλωση ἔκανε πρός τούς μαθητές Του ὁ Ἰησοῦς, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅπως ἀκούσαμε στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ὅμως αὐτοί δέν κατάλαβαν τί τούς εἶπε καί τί ἐννοοῦσε, κι ἄς τό εἶχαν ξανακούσει ἀπό Αὐτόν. Γιατί ὁ Ἰησοῦς ἐπειδή εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί αὐτήν διδάσκει, θέλοντας νά τούς προετοιμάσει γιά τή στιγμή τοῦ πάθους Του, κατά διαστήματα τούς τό ἐπεσήμενε, ἔτσι ὥστε νά προετοιμάζονται γι αὐτό.
Ἀπόδειξη τοῦ ὅτι δέν κατάλαβαν ἦταν ἡ ἀντίδραση τῶν δύο μαθητῶν καί αὐταδέλφων Ἰακώβου καί Ἰωάννη. Αὐτοί πλησίασαν τόν Ἰησοῦ καί ζήτησαν ἀπό Αὐτόν ὅταν ἀναλλάβει τή βασιλεία στό Ἰσραήλ, νά καθήσουν δεξιά κι ἀριστερά Του, ὡς ἐξέχοντες καί οἱ μετά ἀπό Αὐτόν. Οἱ ὑπόλοιποι ἀκούγοντας τούς δύο ἀδελφούς δυσανασχέτησαν καί ἀγανάκτησαν.
Αὐτό εἶναι ἄλλη μιά ἀπόδειξη πώς κανείς τους δέν κατάλαβε τί εἶπε ὁ Χριστός. Γιατί ἐάν ὑποθέσουμε πώς οἱ δύο μόνο δέν κατάλαβαν ἐνώ οἱ δέκα ναί, τότε δέν θά δυσανασχετούσαν, ἀλλά μέ συμπάθεια καί κατανόηση θά ἐπεξηγούσαν στούς δύο ἀδελφούς. Ὅμως αὐτό δέ φαίνεται στήν περικοπή, ἀλλά ἀντιθέτως καί σέ ἄλλο σημείο τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου σημειώνεται πώς ὕπηρξε καί διαμάχη μεταξύ τους γιά τό ποιός θά εἶναι ὁ πρώτος μετά τόν Ἰησοῦ.
Βέβαια ὁ Ἰησοῦς μέ ἀγάπη τούς ἐξήγησε γιά ἄλλη μιά φορά τί ἐννοοῦσε. Τούς εἶπε πώς αὐτός πού θέλει πραγματικά νά εἶναι μαζί Του, θά πρέπει νά εἶναι ἔτοιμος γιά μαρτύριο, γιά σταυρό, γιά θυσία. Καί μιά καλή εὐκαιρία γιά νά τό ζήσουν αὐτό κατά τά μέτρα καί τίς δυνάμεις τους πρός στιγμήν, εἶναι νά βγάλουν ἀπό μέσα τους, κάθε σκέψη καί διάθεση γιά ἀρχηγίες καί θρόνους.
Παίρνοντας παράδειγμα ἀπό Αὐτόν, νά γίνει ὁ καθένας ὑπηρέτης καί βοηθός στόν ἄλλον. Ὅπως κι Αὐτός ἦλθε ὡς ὑπηρέτης τους καί ἐθελούσιο θῦμα γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτό, ἐπειδή δέν εἶναι εὔκολο νά βλέπεις τό συνάνθρωπό σου ὡς ἄρχοντα πού πρέπει νά ὑπηρετήσεις, εἶναι σταυρός καί μαρτύριο. Γιατί κάνοντας αὐτό σταυρώνεις ἐθελούσια τόν ἐαυτό σου, σταυρώνεις τό ἐγώ σου. Ὅπως ὁ Χριστός.
Ὅπως εἴδαμε λοιπόν ἀγαπητοί, εἶναι δύσκολο νά καταλάβεις τί λέει, τί ἐννοεῖ, τί ζητάει ὁ Χριστός. Γενικότερα θά λέγαμε εἶναι δύσκολη ἡ ἐπικοινωνία, δέν εἶναι τόση ἀπλή καί εὔκολη. Αὐτό συμβαίνει καί ἀνάμεσά μας καθημερινά. Ἄν σκεφτοῦμε λίγο, θά θυμηθοῦμε πολλές φορές πού ἐνώ νομίσαμε πώς καταλάβαμε τί συζητήσαμε μέ κάποιον, ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποδείχθηκε πώς αὐτό δέ συνέβει. Μάλιστα μπορεῖ καί νά παρεξηγηθήκαμε στό τέλος. Αὐτό πολύ γλαφυρά τό δείχνει μιά φράση πού χρησιμοποιοῦμε γιά τέτοιες περιπτώσεις. «Μαζί μιλᾶμε, χώρια καταλαβαίνουμε».
Ὅπως προαναφέραμε εἶναι δύσκολο νά καταλάβεις τί λέει ὁ Χριστός καί συνεκδοχικά ὁ Θεός. Ἐδῶ ὅπως εἴπαμε, μεταξύ μας δέν ἔχουμε εὔκολη συννενόηση, πόσο μᾶλλον μέ τό Θεό. Μά θά μοῦ πεῖτε, μάς μιλάει ὁ Χριστός, ὅπως μιλοῦσε στούς μαθητές του ἄμμεσα. Ἐγώ θά ἀπαντήσω ναί! Μᾶς μιλάει κατά πρόσωπο, ὅπως τούς μαθητές Του. Αὐτό συμβαίνει, ὅταν ἀνοίγουμε τήν Καινή Διαθήκη. Αὐτά πού γράφονται ἐκεῖ εἶναι ὁ λόγος Του καί μέσα ἀπό αὐτή μιλάει στόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς, πού θά τήν ἀνοίξει γιά νά διαβάσει.
Ὅμως ὁ Θεός δέ μιλάει στούς ἀνθρώπους μόνο μέσα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Ἀπευθείνεται σ’αὐτούς μέ πολλούς τρόπους. Μέ τήν ἐκκλησία Του καί τή λατρευτική ζωή της. Μέ τήν ἀγάπη Του. Μέ τήν μακροθυμία Του. Μέ τή συνεχή πρόνοια καί μέριμνά Του, γιά νά ζεῖ ὁ κόσμος. Εἶναι καλά Κρυμένος πίσω ἀπό κάθε τι, τό ὁποίο ὑπάρχει ὡς φυσικό δεδομένο καί εἶναι ζωή γιά τόν ἄνθρωπο.
Ἄν τά ζῶα, τά πουλιά, τά ἔντομα, τά φυτά καί ὅ,τι ἄλλο στή φύση εἶχαν φωνή, θά μιλούσαν γιά τό Θεό καί τήν ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο. Ὅπως λέει καί ἔνας ψαλμικός στίχος, «οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλει τό στερέωμα». Ὅμως γιά κάποιους, δέν ἔχουν νά ποῦν τίποτα. Καί ἐπειδή ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι μοναδικός, ὁ Θεός ἔχει καί ἕνα μοναδικό τρόπο νά μιλάει μαζί Του.
Μέ τόν καθένα μας μιλάει μοναδικά καί ἱδιαίτερα. Ὅμως δέν Τόν καταλαβαίνουμε, τουλάχιστον εὔκολα καί ἄμμεσα κι ἄς θεωροῦμε κάποτε κάποια πράγματα πού μᾶς συμβαίνουν ὅτι εἶναι ἀπ’Αὐτόν. Δέν μποροῦμε νά Τόν καταλάβουμε εὔκολα, γιατί δέν κάνουμε αὐτό πού κάνει Αὐτός γιά ἐμᾶς καί πού ὅπως ἀκούσαμε πρότεινε στούς μαθητές Του. Δέ σταυρονώμαστε ἐθελούσια γιά τούς ἄλλους καί φοβοῦμαι, οὔτε καί γι Αὐτόν... Πόσοι σήμερα ἀπό ἐμᾶς νηστεύουν ὁλόκληρη τή σαρακοστή; Ἄν δέν κάνουμε αὐτό πού εἶναι ἕνας πολύ ἐλαφρύς σταυρός, πῶς θά κάνουμε τά βαρύτερα;
Κάπως ἔτσι καί ἡ σημερινή τιμώμενη ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἀπό μικρή ἄφησε τόν ἐλαφρύ σταυρό τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ μέ ἀκρίβεια ζωή τοῦ εὐαγγελίου, ἐνός βαπτισμένου ἀνθρώπου καί ἔζησε τήν εὔκολη ζωή τῶν ἀπολαύσεων, τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν τοῦ κόσμου τούτου, τή ζωή τῆς ἁμαρτίας. Μάλιστα τήν ἔζησε πάρα πολύ ἔντονα. Ὅταν ὅμως κάποτε θέλησε νά πάει μαζί μέ ἀλλους στά Ἰεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσει τόν τίμιο σταυρό τοῦ Χριστοῦ, αὐτό δέν τῆς ἐπετράπηκε. Μιά ἀόρατη δύναμη τήν ἀποθοῦσε ἀπό αὐτό.
Τότε αὐτή κατάλαβε πώς ἔτσι ὅπως ἦταν, ὁ Χριστός δέν τήν ἤθελε καί αὐτοστιγμεί ἀποφάσισε νά ἀλλάξει τρόπο ζωῆς. Προσευχήθηκε, ἔκανε τᾶμα τόν ἐαυτό της, ὄχι κάτι ἄλλο, καί μπόρεσε νά προσκυνήσει. Κατόπιν ἔφυγε γιά τήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη ὅπου ἔζησε γιά περίπου σαράντα χρόνια, ζωή μετανοίας. Αὐτό δέν ἦταν καθόλου εὔκολο. Μιά γυναίκα νά ζήσει μόνη της μέσα σέ ἔρημο καί ἀφιλόξενο τόπο, στόν ὁποίο καθημερινά κινδύνευε ἡ ζωή της. Ἀλλά ἡ ἁγία πλέον δέ ζοῦσε στήν πραγματικότητα. Εἶχε πεθάνει! Γιατί γιά νά προσκυνήσει τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ, κατάλαβε πώς ἔπρεπε πρῶτα νά σταυρώσει τόν ἐαυτό της.
Ἔτσι ἔγινε παντοτινό σύμβολο καί παράδειγμα μετανοίας γιά ὅλους. Γι αὐτό καί ἡ πίστη μας, μιά βδομάδα πρίν τά πάθη τοῦ Χριστοῦ, προβάλει τήν ἁγία. Γιά νά μᾶς διεγήρει τή συνείδηση πρός μετάνοια καί προετοιμασία γιά προσκύνηση τοῦ τιμίου σταυροῦ. Ἀλλά καί νά μᾶς δείξει πώς ὁ ἄνθρωπος μεταννοεῖ ἀληθινά, ὅταν σταυρώνει ἐκούσια τόν ἐαυτό του γιά τό Χριστό καί τό συνάνθρωπο καί ἄρα ζεῖ σάν νεκρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου