Στην Εκκλησία δοξάζεται ο σταυρωμένος, ζει ο νεκρωμένος.

Ο Χριστός δοξάζεται στη Βηθλεέμ όταν κενώνεται, 

στον Ιορδάνη όταν ταπεινώνεται, 

στο Θαβώρ όταν μεταμορφώνεται,

 στο Όρος των Ελαιών όταν αναλαμβάνεται, 

στον Γολγοθά όταν θυσιάζεται, 

στον τάφο όταν ανασταίνεται. 

Τότε αποκαλείται ο βασιλεύς της δόξης. Όλα αυτά ανατρέπουν τη συνήθη λογική. Την συντρίβουν. Αναδεικνύουν όμως το μεγαλείο του μυστικού ανθρώπου. Αυτό που κρύβει ο καθένας μέσα του, έστω κι αν το αγνοεί. Αυτό που καλείται να αναδείξει.
Η Εκκλησία είναι Εκκλησία της Αναστάσεως γιατί ξέρει να προτρέπει τους πιστούς να εισέρχονται δια της στενής πύλης, να βαδίζουν την τεθλιμμένη οδό (Ματθ. ζ’ 14), να ακολουθούν τον Κύριο αίροντες τον σταυρό τους (Ματθ. ιστ. 24), να ζουν συσταυρωμένοι με τον Χριστό (Γαλ. Β’ 20), να βλέπουν τη ζωή μέσα από τον θάνατο και να διακρίνουν τη σωτηρία μέσα από τον πόνο.

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_24.html