Κάθε οικογένεια τρέφει αρκούδες.
Η παράδοση τους επιτάσσει τη θυσία της αρκούδας για να εξευμενίσουν τους Θεούς. Οι Αϊνού σκοτώνουν τη μητέρα αρκούδα, μεγαλώνουν τα μικρά της για δύο χρόνια και μετά τα θυσιάζουν και εκείνα. Στη συνέχεια πίνουν το αίμα της αρκούδας και τρώνε τη σάρκα της ενώ φτιάχνουν τοτέμ με τα κεφάλια των νεκρών ζώων.
Φωτιά στα κάρβουνα (πυροβασία)
Πάμε τώρα σε ένα θρησκευτικό έθιμο που το συναντάμε και στην Ελλάδα. Η Πυροβασία είναι μια τελετή που έχει σαφή σχέση με αρχαίες τελετές και μυστήρια Διονυσιακού χαρακτήρα και λαμβάνει χώρα μέχρι και σήμερα στον ελληνικό χώρο κυρίως στη Θράκη καθώς και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου και της άλλοτε Ανατολικής Ρωμυλίας.
Η τελετή εκτελείται «εν χορώ», με γυμνό βάδισμα πάνω σε ένα στρώμα πυρακτωμένων κάρβουνων για αρκετή ώρα, χωρίς την αίσθηση του πόνου ή να προκαλούνται ίχνη εγκαυμάτων. Παρά ταύτα πρόκειται για μια τελετουργία που εμφανίζεται και σε διάφορες άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως στη Νότια Αμερική, στην Ασία, στην Αφρική και στην Ευρώπη.
Εκείνοι που ζουν με τους νεκρούς τους
Για τον λεγόμενο δυτικό κόσμο οι εικόνες νεκρών που «σηκώνονται» από τους τάφους τους και κυκλοφορούν ανάμεσα στους ζωντανούς είναι το λιγότερο ανατριχιαστικές. Η περιφορά γίνεται βέβαια με τη βοήθεια των ζωντανών.
Για τους κατοίκους ενός μικρού χωριού στην Ινδονησία όμως, αυτό το περίεργο έθιμο είναι ένας τρόπος να τιμήσουν τους νεκρούς συγγενείς τους και μάλιστα το εφαρμόζουν κάθε 3 χρόνια.
Το μακάβριο τελετουργικό αποκαλείται Ma’nene και εφαρμόζεται στην περιοχή Toraja της Ινδονησίας.
Κάθε τρία χρόνια, οι κάτοικοι ξεθάβουν τους νεκρούς συγγενείς τους και τους φοράνε καινούργια, καθαρά ρούχα. Στη συνέχεια τους περιφέρουν στο χωριό σαν ζόμπι.
Στις κηδείες, είναι συνηθισμένο επίσης για τους ανθρώπους της Toraja να θυσιάζουν βοοειδή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου