Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου

   Η Ιερά Μονή Αγ. Αντωνίου Σιάπκας-Καστανιάς απέχει από το χωριό 12χλμ. και από τα Σέρβια 20χλμ. 
   Το μοναστήρι είναι κτισμένο με Φρουριακή αρχιτεκτονική σύμφωνα με το βυζαντινό πρότυπο και ως οικοδομικό σύνολο ήταν ένα μικρό κάστρο. Η ιδιοκτησία του μοναστηρίου ανήκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης δηλαδή ήταν ίδρυμα Σταυροπηγιακό, με την εποπτεία όμως της επισκοπής Σερβίων. 
.

Ήταν κοινόβιο με πολλούς μάλιστα μοναχούς και όπως προκύπτει από διάφορα έγγραφα το 1750 εγκαταλείφθηκε και οι μοναχοί μετακόμισαν στους Δεμεράδες όπου είχαν Μετόχιο. Η περιουσία του ήταν τεράστια, πέρα από τα τμήματα της Σιάπκας, τσιφλίκια του μοναστηρίου ήταν η Βουβάλα, το Φαρμάκι και η Βούρπα. 
.

Σήμερα σώζονται μόνο τμήματα της εισόδου που είναι δίφυλλη πόρτα και πάνω την εικόνα του Αγίου Αντωνίου, μέρος από το αρχονταρίκι και το ηγουμενείο, μερικά κελιά και μια βυζαντινή βρύση με χαραγμένα τρία γράμματα «αωβ=1802»(ημερομηνία που χτίσθηκε η βρύση). 
.

 Υπάρχουν ακόμη δυο τεράστιες αλυσίδες, στις οποίες έδεναν τους ψυχικά ασθενείς. Ο Άγιος Αντώνιος ήταν θεραπευτής ειδικών ασθενειών. Έτσι όσοι είχαν προβλήματα, έρχονταν στο μοναστήρι, δένονταν με τις αλυσίδες και ζητούσαν την προστασία και την βοήθεια του Άγιου. 

.

Υπήρχαν και σπάνιες βυζαντινές εικόνες και αγιογραφίες οι οποίες υπέστησαν σημαντική φθορά με το πέρας του χρόνου.
Στις 1 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο γίνεται το θρησκευτικό πανηγύρι. 

Τεράστια και συμβολική ήταν η συμβολή μοναστηρίου σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες.
.

Το πέτρινο τοξοτό γεφύρι του Αγίου Αντωνίου είναι ένα μικρό αριστούργημα που στέκει χωρίς την παραμικρή φθορά και θυμίζει τον παλιό ορεινό δρόμο από τη Θεσσαλία προς το φημισμένο τότε Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, που ήταν γνωστό σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Κατασκευάστηκε από ανώνυμους τεχνίτες με αφορμή τον πνιγμό δυο επιφανών επισκεπτών που ερχόταν από την Θεσσαλία, όπως αναφέρει μια παλιά παράδοση.